Sadece seni değil, sadece sevgi dolu yüreğini değil.
Bakışlarını sevdim, bana cenneti anımsatan…
Omuzumdaki başını, yüzümü okşayan saçlarını sevdim.
Her nefeste içime dolan kokunu…
Bana verdiğin huzuru, mutluluğu…
Elimdeki ellerini, terime karışan terini sevdim.
Bendeki değerini…
Hele de içimdeki yerini…
.
Sen varsın diye daha çok sevdim bu hayatı…
Seninle dolu dolu gülümsemeyi,
Çocukça gülmeyi, yerli yersiz dans etmeyi,
Şarkılar söylemeyi sevdim.
Oturduğumuz çay bahçelerini, gezip dolaştığımız caddeleri,
Islandığımız yağmurları…
İzlediğimiz filmleri, okuduğumuz şiirleri sevdim.
Ben seninle birlikte nefes almayı sevdim.
.
Bana bir tanem deyişini, ismimi söyleyişini,
Hatta özleyişini…
Hele de heyecanla beni bekleyişini,
Yolumu gözleyişini…
Gördüğünde beni, kollarıma atıldığında;
Bedeninin titreyişini sevdim.
Kokumu içine çekişini…
Beni yüreğine hapsedişini…
Ama en çok da gözlerini gözlerime dikip;
Seni çok seviyorum, diyorsun ya…
O an ayaklarımı yerden kesişini,
Beni büyüleyişini sevdim.
Ben seni çok sevdim.
Özcan Kıyıcı